Ivan Haramija HANS

1946 yılında Hırvatistan’ da doğdu.

1968 yılında Eğitim Fakültesi Güzel Sanatlar Bölümünden mezun oldu.

Bir süre öğretmenlik yaptı. Kültür ve sanat organizasyonları gerçekleştirdi.

1967-1968 yıllarında “Pikac”, 1981-1990 yılları arasında “Feferon” mizah dergilerinde editörlük yaptı.

Karikatürleri pek çok Hırvat ve bazı yabancı gazetelerde yayınlandı.

90 dan fazla ulusal ve uluslararası karikatür ödülü kazandı.

1973 yılından beri yurtiçi ve yurtdışında yapılan karma sergilere katılmaktadır.

Hırvat Karikatürcüler Derneği’nin kurucu üyesidir.

“Kör Göze Parmak (Prst u oko) (1981)”

“Hedefte (Na nisanu) (1990)”

“Sağlık En İyi İlaçtır (Zdravlje je najbolja medicina) (1998)”

“Hans (2004)” adlarında dört karikatür albümü yayınlandı.

Halen 1967 den 2006 ya kadar yayınlanmış mizah yazılarını bir kitapta toplamak için çalışmaktadır.

Ayrıca aralarında çocuk kitaplarının da bulunduğu bir çok kitabı da resimlemiştir.

Evli ve bir kız babasıdır.

Kişisel Sergileri:

1968, Prelog, Sporthalle der Grundschule,

1974, Donja Dubrava, Vorhalle der Grundschule,

1975, Cakovec, des Museums von Medimurje,

1977, Koprivnica, Varazdin und Sisak, (Podravka Gıda Endüstrisi’nin 15. kuruluş yıldönümü nedeniyle)

1978, Cakovec, Sanat Dostları Klübü

1983, Varazdin, Galeri Vama

1985, Zagreb, Galeri Cuka

1988, Zagreb, Kent Kütüphanesi Galerisi

1989, Koprivnica, Cafe-Bar Stil

1990, Prelog, Kent Kütüphanesi Galerisi

1992, Koprivnica, Stadtbank

1998, Prelog, Kent Kütüphanesi Galerisi

1999, Cakovec, Stadtbank

2001, Zagreb, Galeri Fortezza

2002, Cakovec, Kültür Merkezi Galerisi

2004, Koprivnica, Şehir Galerisi

Hırvatistan’ın ünlü karikatürcüsü Ivan Haramija Hans karikatür hakkında şöyle düşünüyor:

“Karikatür benim için insanlarla kurulabilen en kolay ve en güzel iletişim şeklidir. Yazısız çizmeyi tercih ediyorum. Kendimi bildim bileli karikatürle uğraşıyorum. Gençliğimde ressam olmak istedim, ama zamanla gördüm ki ben olmadan da yeteri kadar kötü ressam var, vazgeçtim. Karikatür; yergi, mizah ve felsefe içermelidir.

Günümüzde çıplak ve güzel kadın fotografları gazete karikatürlerini bastırdı. Eskiden ayda 50den fazla karikatürüm pek çok gazete ve dergide yayınlanırdı. Bugün sadece haftalık bir dergide birkaç adet (Podravka) yayınlanıyor. Yeni yetişen gençler için olanaklar azalıyor; sadece sergi ve yarışmalar var. Galiba karikatür küreselleşmenin kurbanı oluyor.”